रोहित : कसा आहेस ?
मी : फीट अन फाइन.
रोहित : ट्रेक ?
मी : विचार चालू आहे.
रोहित : मी मोकळा आहे सध्या. जाऊ परवा. तोरणा ?
मी : उद्या कळवेन ...
शुक्रवार मध्यरात्र ~
रोहित : वरंध घाटाला धप्पा मारून येऊ.
मी : ठरल तर मग वरंध घाट-कावळ्यागड.
वर्षभरानंतर पुन्हा वरंध्यातील कावळ्यागडाचा मी आणि रोहितने एका दिवसाचा मनसुबा आखला. 'भरल्या पोटी' निघायचे ठरले. रोहितच्या फटफटी 'प्या.प्रो' वरून जायचे होते. दहाच्या आसपास आम्ही निघालो आणि उनाड दिवसाची सुरुवात झ्हाली. आभाळ आले होते, पाउस न्हवता. हवेत गारवा होता. कालच बरसून गेलेल्या पावसाने हिरवळ उगीचच डोके वर काढू लागली होती. महा मार्गावरून फटफटीने वेग धरला, आमच्या पुढच्या ट्रेक च्या गप्पानीही वेग धरला ! एक का काय ! सगळा महाराष्ट्र ! एव्हाना आम्ही भोरला पोहोचलो होतो. अकरा वाजून गेले होते. भोर तालुक्याचे ठिकाण. वर्दळ कमीच तरीही. शिवाजी राजांचा अश्वारूढ पुतळा चौकात आजही दिमाखात उभा आहे. चौकातून डावीकडे रोहीद्याला वाट जाते आणि सरळ थेट वरंध्यात. हॉटलात पोहे आणि वडा-पाव चापायला थांबलो. पोटाची खळगी भरली होती, आणि अंगात नवचैतन्य संचारले होते.
बारा वाजले होते. गाडीने रस्ता धरला तसा डावीकडे रोहिडा खुणावू लागला आणि पुन्हा रोहितच्या रोहिड्याच्या पूर्वीच्या ट्रेकच्या आठवणीत गुंतलो. तिथे म्हणे भारतातील दुर्मिळ ओर्चीड चे आणि अशीच असंख्य जातीची फुले फुलून येतात. भारीच !! कॅमेरात दुरूनच रोहीद्याचे दोन बुरुज बंदिस्त करून पुढे निघालो. भोरपासून ते घाटापर्यंतचा प्रवास हा एक वेगळाच अनुभव ! डावीकडे दुरुच दूर सह्याद्री हात पसरून भटक्यांना जणू बोलावतोय. पुढे गेल्यावर नजरेत भरते रायरेश्वराचे विस्तृत पठार आणि नीरा देवधर धरण. मनमुराद फोटोगिरी चालूच होती. चौकटीबाहेरील जग छोट्याश्या चौकटीत बांधायचा माझा नेहमीचा प्रयत्न हा !!
पुन्हा एकदा पुढचा रस्ता धरला. आता एकीकडे नीरा देवधर धरणाचे ब्याकवोटर आणि दुसरीकडे कोकणातील अगदी कोकणातील उतरत्या चापारांची घरे, वळणावळणाचा रस्ता आणि लाल माती , काय बोलणार तासंतास इथेच उभे राहावून डोळ्यात साठवून घ्यावेसे ते सजीव चित्रच !! साधारण दीड वाजता घाटाच्या खिंडीत पोहोचलो. एकीकडे देश आणि एकीकडे कोकण !!
कोकणात दूरपर्यंत पावसाचे निशाण न्हवते , ढग उगीचच घिरट्या घालत होते.
कावळ्यागड कुठे आहे भाऊ ?? - रोहित
५ कि.मी वाघजाइ कडून उजवी कडे - गावकरी
धन्यवाद - रोहित
मागल्या वेळेस मी आलो होतो त्यावेळी मस्त धुके होते त्यामुळे रस्ता पुन्हा विचारून पुढे सरकलो. दोन वळणे घेतल्यावरच " जिब्राल्टर ऑफ इस्ट" नजरेत भरला. आणखी तीन वळणे घेतल्यावर वाघजाई. इथे बर्याच भजी पावाच्या टपर्या आहेत. वाघजाई संमोर खाली कोकणात कोसळणारे अनंत धबधबे पावसात येतात. पावसाळ्यातला स्वर्गच !!! इथून अर्ध्या तासाच्या अनतरावरच गड आहे. दोन भजी पाव बांधून घेतले, गाडी वाघजाइपाशी लावून गड गाठला.दुपारचे तीन वाजले होते.
या गडाचा इतिहासात उल्लेख आढळत नाही. पण हा किल्ला घाटमाथ्यावर पहारा ठेवण्यासाठी आसावा. गडावरून चोफेर लांबपर्यंत प्रदेश दिसतो. गडावर एक छोटेखानी मंदिर आणि बैठकीचे अवशेष दिसतात. दुरून तोरणा, रायगड , वरंध घाट , कोकणातील गावे दृष्टीस येतात. गडावर पाण्याची टाकी नाहीत. पण वाघजाइच्या डोंगरावर सात छोटे तलाव आहेत. गडावरची भ्रमंती संपवली आणि उतरणीचा मार्ग धरला. गड उतरल्यावर भजी पावाचा आस्वाद घेतला. वाघजाइला येऊन ताक मारले आणि पुण्याचा रस्ता धरला. घाटात येताना करवंदे खाऊन होती न्हवती तेवढी भूक भरवली आणि गाडीला शेवटची किक मारली.
